17 июля я приехал в Родной Город, чтобы поприсутствовать на открытии памятника 600-летию Грюнвальдской битвы и в честь воинов Волковысской хоругви.
Проявленные в этом историческом сражении отвага и мужество наших предков подтверждаются документально, и я предлагаю Вашему вниманию прочесть строки из книги Кастуся Тарасава "Памяць пра легенды":
"...Кіеўскай харугвай князя Гальшанскага і наваградскай Жыгімонта Кейстутавіча Вітаўт замкнуў дарогу. Побач з наваградцамі стаў валынскі гуф, а паміж аршанцамі і валынцамі - харугва валкавысцаў, што больш за ўсіх рвалася ў бітву. (Валкавысцы прагнулі адпомсціць за напад немцаў на горад у вербную нядзелю — 16 сакавіка 1410 года. Па звычаю сярэднявечча ў святочныя дні, звязаныя з Хрыстом і Багародзіцай, ваенныя дзеянні не вяліся. Таму напад крыжакоў на Ваўкавыск быў па разуменні тагачасных людзей святатацтвам, а смерць мноства бяззбройных патрабавала бязлітаснага пакарання вінаватых...)"
Вы скажете: "Лучше поздно, чем никогда"?
Я не соглашусь с этим "опозданием"!
600 - есть 600. А не 601...
Ну... наконец-то...
Старшыня з паперкай...
Некоторые моменты театрализованного представления
Комментариев нет:
Отправить комментарий